Tijdens een wandeling door het centrum van Den Haag trof ik bij boekhandel Paagman op de Lange Poten een aangename verrassing: een speciale display in de etalage met boeken die een licht kunnen werpen op het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne op 6 april.

En jawel, De rafelranden van Europa staat er ook bij! Het eerste hoofdstuk over Rusland biedt het broodnodige historische perspectief. Dat perspectief ga ik binnenkort ook uiteenzetten in een gastcollege op de Hogeschool van Amsterdam. Ik hoop een mooie bijdrage te kunnen leveren aan de discussie!

Onlangs zijn nog een tweetal recensies van De rafelranden van Europa online verschenen. Allereerst is daar het oordeel van de PA-academie. ‘Voor iedereen die naar een historisch perspectief verlangt bij de hedendaagse nieuwsberichten over de Europese grenzen, is dit een échte aanrader’, aldus de recensent, ‘In De rafelranden van Europa wordt duidelijk hoe belangrijk Europa’s rafelranden in de loop van de geschiedenis zijn geweest voor Europa’s interne stabiliteit en welvaart.’

Sander Carollo van de Belgische Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging is ook van mening dat De rafelranden van Europa de ‘broodnodige historische achtergrond bij de actualiteit van vandaag’ biedt. Hij concludeert:’Het werk biedt met zijn lage drempel voor lezers die de randen van Europa nog niet ontrafeld hebben, maar hierover getriggerd zijn door de actualiteit, zeker interessante lectuur.’ Altijd leuk om te lezen dat mensen enthousiast zijn over mijn boek!

Vanochtend was ik te beluisteren op de Belgische zender Radio 1. In het actualiteitenprogramma Bonus vertelde ik meer over de Sykes-Picotovereenkomst. Die overeenkomst, waarin de Britten en de Fransen in 1916 de basis legden voor de huidige grenzen in het Midden-Oosten, houdt honderd jaar naar dato nog steeds de gemoederen bezig. Luister hier het Bonus-radiogesprek terug of sla mijn eerdere artikel over de Sykes-Picotovereenkomst voor de Correspondent er nog eens op na. Voor de langere aanloop naar de overeenkomst verwijs ik graag naar mijn boek!

Een tijdje terug had ik een uiterst prettig gesprek met hoofdredacteur Ivo Pertijs van Maatschappij & Politiek, het vakblad voor maatschappijleer. Het resultaat is opgenomen in het nieuwste nummer, dat in teken staat van het referendum over het associatieakkoord met Oekraïne. In het interview ga ik in op het belang van de historische context om de gebeurtenissen van vandaag te begrijpen. Met de geschiedenis in het achterhoofd wordt bijvoorbeeld meteen duidelijk waarom Moskou en Kiev ruziën om een standbeeld van Vladimir de Heilige (978-1015).

De boeken van Robert D. Kaplan zijn sinds ik in de jaren ’90 zijn Balkanschimmen las een inspiratie geweest voor mijn reizen en voor mijn eigen werk. Hij toert nu Nederland en België ter promotie van de Nederlandse vertaling van zijn nieuwe boek: Duister Europa. De vertalingen van Kaplans boeken verschijnen net als mijn eigen boek bij Spectrum. Mijn vreugde was groot toen de uitgever me uitnodigde voor een diner met Kaplan. Een geweldige kans om vier uur lang van gedachten te wisselen met mijn grote voorbeeld! Het was een zeer bijzondere avond. En ja, ook zijn nieuwe boek is weer zeer de moeite waard!

Het maartnummer van het Geschiedenis Magazine besteedt niet alleen aandacht aan de fascinerende Djenghis Khan, maar brengt ook een special over het actuele onderwerp ‘Nederland & zijn vluchtelingen’. Naast de Hugenoten en de Patriotten komen ook de Hongaarse vluchtelingen aan bod in een artikel van mijn hand.

Ditmaal staat de opstelling van de Nederlandse regering centraal. De Hongaren die in 1956 op de vlucht sloegen voor de Sovjettroepen, werden in Nederland met open armen ontvangen door de bevolking. Het kabinet Drees-III was minder enthousiast.

Zestig jaar geleden was de Hongaarse hoofdstad Boedapest het toneel van massale demonstraties tegen het communistisch regime. Vanaf 4 november 1956 maakten Russische tanks met bruut geweld een einde aan de opstand, die amper twee weken had geduurd.

Reden voor ongeveer 200.000 Hongaren om hun land te ontvluchten. Het overgrote deel kwam terecht in Oostenrijk. Van daaruit werden ze herverdeeld over West-Europa. Op verzoek van de Verenigde Naties nam Nederland in totaal zo’n 3.300 Hongaarse vluchtelingen op.

Voor De Correspondent heb ik een stuk geschreven over de lessen die we zouden kunnen leren van de opvang van Hongaarse vluchtelingen in 1956.

Vorige week ben ik naast een tweetal goed bezochte lezingen in Boekhandel Krings in Sittard en Van Stockum in Den Haag druk bezig geweest met het uitzoeken van herzieningen voor de tweede druk van De rafelranden van Europa.

Want die komt eraan! Op 11 maart ligt hij in de schappen. Dat had ik toen ik augustus vorig jaar aan dit project begon niet kunnen bedenken. Heel fijn dat het boek zo veel mensen aanspreekt!