In de Rafelranden van Europa is het wel en wee van Turkije door de eeuwen heen één van de rode draden die door het boek lopen. De Turkse president Recep Tayyip Erdogan mag in zijn toespraken graag teruggrijpen op het Turkse verleden. Sinds de mislukte coup in juli refereert hij daarbij regelmatig aan het Nationaal Pact en de Verdragen van Sèvres en Lausanne.
Voor Atlantisch Perspectief schreef ik een artikel over Erdogans liefde voor het Nationaal Pact, waarin ik onderzoek wat die teksten uit de beginjaren van de Republiek Turkije vertellen over de toekomst van het Turkse buitenlands beleid. Welke boodschap wil Erdogan uitdragen?
Ivo van de Wijdeven 
Een gedachte over “Erdogans Nieuw Turkije”