De Maand van de Geschiedenis zit er voor dit jaar weer op! Het is het grootste geschiedenisevenement van Nederland. Honderden culturele, literaire en mediaorganisaties brengen geschiedenis onder de aandacht. Zelf heb ik met lezingen op diverse plaatsen in het land – zowel over het immer actuele De rafelranden van Europa als over het nieuwe De spoken van Visegrád – ook een bescheiden bijdrage geleverd.

Maar het einde van oktober hoeft wat mij betreft niet betekenen dat geschiedenis geen aandacht meer verdient. Integendeel! Ook de komende maanden zal ik lezingen geven met Het Grote Orbán College voor Haagsch College als mooie stip aan de horizon. Heeft u ook interesse in mijn verhaal? Neem dan contact op.

Zit je op zondagavond Zondag met Lubach te kijken en dan is het hoofditem zowaar gewijd aan het Sargentini-rapport over het Hongarije van Viktor Orbán! Een item met grappen over het treintje van nergens naar nergens (en weer terug), het buitensporig grote voetbalstadion in Orbáns woonplaats Felcsút en een met EU-subsidie gebouwd uitkijkpunt van 11 cm hoog. Een item dat vraagtekens zet bij de wijze waarop Orbáns Fidesz-partij de scepter zwaait in Hongarije en de van regeringswege gesponsorde mediacampagne tegen Judith Sargentini aan de kaak stelt.

Kijken dus! Ook al ontbrak er wat. Wie Zondag met Lubach een beetje volgt, weet dat er in het hoofditem van het programma eigenlijk altijd wel het hoe en waarom uit de doeken wordt gedaan. Maar dat bleef achterwege. Heb je goed gelachen en wil je meer weten? Dan zou ik zeggen: pak De spoken van Visegrád erbij! Geen tijd voor een heel boek? Dan is het artikel dat ik schreef voor Clingendael Spectator een mooi begin!

 

De grenzen op de Balkan zijn weer terug in het nieuws. In een poging om de patstelling tussen het sinds 2008 onafhankelijke Kosovo en het buurland Servië te doorbreken hebben de Kosovaarse president Thaci en zijn Servische collega Vucic de optie van ‘grenscorrecties’ op tafel gelegd. Overwegend Albanese gebieden in Servië zouden uitgeruild moeten worden tegen overwegend Servische gebieden in Kosovo.

Er wordt gevreesd dat met grenscorrecties een doos van Pandora wordt geopend, met nieuw etnisch geweld op de Balkan als gevolg. Er liggen namelijk nog wel meer sluimerende claims in de regio. Zo wonen er bijvoorbeeld niet alleen Albanezen in Albanië en Kosovo, maar ook in Macedonië en Griekenland. Iedere verwijzing naar een Groot-Albanië ligt dan ook uiterst gevoelig. Weten hoe het zit? Voor Geschiedenis Magazine schreef ik een artikel over de grote Albanese nationale held Skanderbeg.

Af en toe krijg je iets in je mailbox waarvan je gaat blozen. Vandaag was dat de recensie van De spoken van Visegrád in het nieuwe nummer van Geschiedenis Magazine. Vaste recensent Henk Slechte stelt dat het boek ‘precies op het juiste moment’ komt. Het ‘maakt duidelijk dat en waarom Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije een nostalgisch maar ongefundeerd verlangen hebben naar het onverwerkte interbellum’ en ‘maakt glashelder waarom de ‘spoken’ van Visegrád nu in hoge mate de politiek van deze vier Centraal-Europese landen bepalen en hun kijk op de Europese toekomst vertroebelen’.

Ook Mark Beumer van Kleio-Historia is positief over De spoken van Visegrád. In zijn recensie spreekt hij van een ‘leesbaar en helder geschreven’ werk, dat zich ‘ook leent voor het geschiedenisonderwijs’: ‘Het zou goed zijn delen van dit boek integraal te implementeren en leerlingen zo te laten doordringen van andere verledens alsook het belang van afzonderlijke tijdperken als de Middeleeuwen, die zo ontzettend belangrijk zijn geweest voor culturele identiteitsvorming van talloze landen en Europa’.