Een beeld uit een andere tijd: mijn optreden tijdens de Geschiedenis Magazine Live Dag 2020 op 7 maart in het altijd sfeervolle Spoorwegmuseum in Utrecht. Een volle zaal met een dicht opeengepakt publiek dat aan mijn lippen hangt; dat ga ik voorlopig missen. Mijn lezingen zijn vanwege het coronavirus COVID-19 tot 1 juni van dit jaar afgelast. In overleg met de organiserende partijen zoek ik naar alternatieve data. Voor de laatste stand van zaken verwijs ik graag naar mijn agenda.

Met dank aan de mensen van Tzum.

Honderd jaar geleden, in de vroege ochtend van 13 maart 1920, marcheerde de Marinebrigade Ehrhardt, het meest geharde en meedogenloze Freikorps van Duitsland, met een batterij veldartillerie het centrum van Berlijn binnen. De mannen van de brigade – toen al voorzien van swastika’s op hun helmen – pleegden een rechtse staatsgreep. Voor Geschiedenis Magazine ging ik na wat de beweegredenen waren achter deze coup. Die duurde overigens maar 100 uur, maar ijlde na tot de machtsovername door Hitlers NSDAP in 1933.

Duitsland en een aantal andere lidstaten van de Europese Unie willen 1500 kinderen uit Griekse vluchtelingenkampen opvangen nu de situatie aan de Turks-Griekse grens steeds verder verslechtert.

Toen miljoenen vluchtelingen na de Eerste Wereldoorlog zonder geldig paspoort door Europa zwierven, weigerden de meeste landen hen op te vangen. De wereldberoemde Noorse poolonderzoeker Fridtjof Nansen bedacht een oplossing voor deze statelozen. Voor Historisch Nieuwsblad en Geschiedenis Magazine schreef ik eerder over Nansens vergeten carrière als topdiplomaat.

In de eerste jaren na de Eerste Wereldoorlog realiseerde de internationale gemeenschap zich dat nationale regeringen weliswaar altijd het laatste woord hadden over hun eigen grenzen, maar ook dat de middelen om wereldwijde migratiestromen daadwerkelijk te beïnvloeden beperkt waren.  Internationale samenwerking was in het belang van nationale regeringen én pure noodzaak: alleen zo konden de lasten worden verdeeld. Een wijze les.