100 jaar Vrede van Riga

Een Poolse aristocraat en een Russische revolutionair scheuren met geweld Wit-Rusland doormidden. Het bijschrift van deze karikatuur uit 1921: ‘Weg met de schandelijke deling van Riga! Lang leve een vrij en ondeelbaar boeren-Belarus!’

Honderd jaar geleden werd in de Letse hoofdstad Riga een verdrag ondertekend dat nu door velen is vergeten. Het beëindigde formeel de niet-verklaarde oorlog tussen Polen, het land dat na een afwezigheid van 123 jaar weer was teruggekeerd op de kaart van Europa, en Bolsjewistisch Rusland, dat de communistische wereldrevolutie predikte.

Het Verdrag van Riga hertekende op 18 maart 1921 de grenzen van een groot deel van Europa. Het maakte weliswaar een einde aan de oorlog tussen de Polen en de Russen, maar door de Wit-Russen, Oekraïners en Litouwers werd het gezien als een regelrechte ramp. Hun hoop om verder te gaan als onafhankelijke staat werd door het verdrag grotendeels de grond in geslagen.

Eigenlijk was de Poolse Vader des Vaderlands, maarschalk Jozef Pilsudski, ook ontevreden met de uitkomst van de onderhandelingen, want zijn droomwens om het Pools-Litouwse Gemenebest te laten herleven en een machtig ‘Intermarium’ te vormen als buffer tegen Rusland én Duitsland werd met de Vrede van Riga ook onbereikbaar.

Het Kremlin zon ondertussen op wraak. In 1939 zou Jozef Stalin gemene zaak maken met Adolf Hitler om de eeuwenoude Russische invloedssfeer met geweld te herstellen. Na de Tweede Wereldoorlog verschoven de grenzen opnieuw: Polen schoof als een land op wieltjes naar het westen. Maar de oude grenzen spelen nog steeds een rol in de Pools-Russische verhoudingen. Niet voor niets brachten de Poolse posterijen een speciale postzegel uit.

De Wit-Russische president Aleksandr Loekasjenko grijpt ondertussen in een poging de onrust in zijn land te bezweren terug op het sentiment dat wordt weerspiegeld door de cartoon hierboven. Hij heeft de kleine etnisch Poolse minderheid in Wit-Rusland (3%) bestempeld tot staatsvijand.

Iets heel anders

De man op de foto is geen groot staatsman, maar wel iemand dat het leven van miljoenen mensen heeft veranderd. De in 2016 overleden Amerikaanse programmeur Ray Tomlinson wordt wel gezien als de vader van de e-mail. Hij is in ieder geval degene aan wie we het gebruik van het @-teken dat hij hier zo triomfantelijk omhoog houdt aan te danken hebben. Tomlinson verstuurde de eerste e-mail al in 1971, dit jaar vijftig jaar geleden.

In hetzelfde jaar kwam met de Intel 4004 ook de eerste commercieel verkrijgbare microprocessor op de markt, een ontwikkeling die uiteindelijk leidde tot de doorbraak van de computer voor de thuismarkt. Voor Geschiedenis Magazine schreef ik ter ere van de vijftigste verjaardag een verhaal over de prehistorie van het internet.