Decennialang was dit het beeld van Varosha op het verdeelde eiland Cyprus. Het was verlaten spookstad. De Grieks-Cypriotische inwoners verlieten het vakantieresort na de Turkse invasie van Noord-Cyprus in 1974 en het Turkse leger grendelde de ooit zo populaire toeristische trekpleister hermetisch af. In 1984 oordeelde de VN-Veiligheidsraad dat de stad alleen mag worden bewoond door de oorspronkelijke inwoners.
Maar sinds 2020 heeft het Turkse leger stukje bij beetje delen van het vakantieresort geopend voor het publiek. Tegenwoordig staan er weer strandbedjes en parasols op het parelwitte zand van Varosha. Op de vers geasfalteerde promenade zijn versnaperingen te koop. Turkse media melden trots dat in juni van dit jaar de 500.000 bezoeker werd verwelkomd.
De republiek Cyprus en de internationale gemeenschap hebben de opening van Varosha veroordeeld omdat dit in strijd is met de VN-resolutie uit 1984. De Turks-Cypriotische autoriteiten benadrukken dat ze de vervallen gebouwen van de stad met geen vinger aanraken. Maar wat er nu gebeurt in Varosha is tekenend voor het feit dat een hereniging van het eiland misschien wel verder buiten beeld is geraakt dan ooit.
Niet voor niets heeft Cyprus een twijfelachtige reputatie opgebouwd als ‘diplomatenkerkhof’. Voor het zomernummer van Geschiedenis Magazine schreef ik een artikel over het eiland dat al eeuwenlang een twistappel in de Middellandse Zee is.
Ivo van de Wijdeven 